Η φωνή μου δεν έχει πια υπόσταση
Χάνεται μέσα στους ήχους των άλλων
Κι εγώ χαμένη μέσα σε κόκκινους άγριους πλανήτες
Απλά αδιαφορώ...
Ξεπουλάω αδιάφορα κάθε κύτταρο της υπαρξής μου
Το οποίο σκορπίζεται στον αέρα
Και ψάχνω την λύση
Την λύση που θα τους πείσει όλους
Πόσο χαμένη νιώθω
Δευτέρα 12 Απριλίου 2010
Αναρτήθηκε από Maria στις 2:11 π.μ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλια:
Τρεις λέξεις ήταν,τρεις σελήνη μου μικρή
έρωτας, θάνατος και νόμιζες στη μέση εναλλαγή
για ποιό θα φύτευες λουλούδι στην αρχή
ποτέ σου δεν κυνήγησες δική σου επιλογή
μια χόρταινες αδιαμαρτύρητα τον έρωτα
ρουφώντας ακατάπαυστα το νέκταρ της αυγής
την άλλη έπινες κι έβριζες κλαίγοντας
για τα πάθη της ψυχής
πόσο χαμένοι νιώθουμε όλοι μακριά αό τα μικρά τα καθημερινά που μας γεμίζουν.....
Πράσινος Ανώνυμος
Δημοσίευση σχολίου