Περί της απόλυτης μιζέριας... έλεος πια

Αγαπητοί φίλοι,
το θέμα που διαλέγω να σχολιάσω αυτή τη φορά, αφορά το χιλιοσχολιασμένο θέμα της Ανώτατης Εκπαίδευσης όπως αυτή βιώνεται στην ηλιόλουστη χώρα μας την Ελλαδίτσα.
Ξέρω θα σκεφτείτε φτάνει πια, βαριέμαι να διαβάσω κάτι γι' αυτό το θέμα. Αλλά ειλικρινά νομίζω οτι πρέπει να μοιραστώ μαζί σας την αποψή μου.
Σήμερα συζητούσα με μια παρέα φίλων για το συγκεκριμένο θέμα. Το μόνο που άκουγα ήταν:
"το πανεπιστήμιο στην Ελλάδα είναι άχρηστο, οι καθηγητές είναι άθλιοι, το κράτος φταίει για όλα κοκ." Πράγματα που λίγο πολύ όλοι έχουμε ακούσει από τους ανθρώπους γύρω μας. Το μόνο που σκεφτόμουν κατά τη διάρκεια της συζήτησης, η οποία με εξόργισε ήταν το εξής: "Έλεος πιά παλιογκρινιάρηδες". ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΤΗΝ ΓΚΡΙΝΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ. Δε λέω οτι η ανώτατη εκπαίδευση στη χώρα μας είναι τέλεια, και σίγουρα θεωρώ οτι υπάρχουν ακόμη πολλά άλυτα θέματα. Αλλά δεν ανέχομαι να κατηγορεί το πανεπιστήμιο ο καθένας που ψάχνει να βρεί υπαίτιους για την αποτυχία του. Προσωπικά θεωρώ οτι η Ανώτατη Εκπαίδευση στη χώρα μας επιτελεί ένα αξιοπρεπέστατο έργο στα μέτρα τα οποία της θέτει ο εκάστοτε κυβερνητικός μηχανισμός και κυρίως σε ένα κατά τη γνώμη μου νεοσύστατο ακόμη κράτος. Και το λέω αυτό με ότι αντικειμενική προσέγγιση θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω. Γιατί προσωπικά δεν θεωρώ οτι ήταν θέμα τύχης το οτι σπούδασα σε ένα τμήμα με ικανότατους και μεταδοτικότατους καθηγητές, οι περισσότεροι από τους οποίους ενθάρρυναν την προσωπική προσπάθεια και την έρευνα. Τα περισσότερα ελληνικά πανεπιστήμια είναι στελεγχωμένα με ικανότατους εκπαιδευτικούς. Ακόμη έχουμε το προνόμιο της δωρεάν παιδείας, όποια και να είναι αυτή. Μπορεί να αναγκαζόμαστε να συνεισφέρουμε με αρκετά ίσως χρήματα στην αγορά συγγραμάτων, αλλά πρέπει να αναγνωρίσουμε το γεγονός οτι ένας σπουδαστής με χαμηλό εισόδημα μπορεί να τα βγάλει πέρα, ίσως όχι πολύ άνετα βέβαια, με δεδομένα πάντα τις φοιτητικές εστίες, την πολλές φορές δωρεάν λέσχη φαγητού, τις βιβλιοθήκες, τις μονάδες με υπολογιστές, τις υποτροφίες κτλ. Δεν μπορώ να ακούω συνέχεια για την άσχημη πλευρά της εκπαίδευσης και κυρίως από άτομα που πρώτον δεν την έχουν καν βιώσει και δεύτερον που είναι γεννημένοι loosers.
Ναι, θα παραδεχτώ ότι υπαρχουν σοβαρά προβλήματα όπως:
1. Η μη αντιστοιχία της ανώτατης εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας. Αυτό είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα, όμως δεν συνεπάγεται σε καμία περίπτωση οτι το πανεπιστήμιο δεν σου δίνει τα απαραίτητα εφόδια για να βγείς στην αγορά εργασίας.
2. Η μη προώθηση της έρευνας από το κράτος. Είναι η ταπεινή μου άποψη οτι μάθηση σημαίνει έρευνα. Όταν όμως οι κρατικές επιχορηγήσεις για προγράμματα έρευνας είναι πενιχρές, σχεδόν μηδαμινές, τι μπορεί να κάνει το εκάστοτε πανεπιστήμιο, ή ακόμα χειρότερα ο εκάστοτε εκπαιδευτικός;
3. Η παρερμηνεία του θεσμού του ασύλου. Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι άσυλο ιδεών, όχι άσυλο εγκληματιών και όποιος παρεμποδίζει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ανταλλαγή γνώσεων είναι εγκληματίας. Οπότε σε καμία περίπτωση δεν έχει κανένας το δικαίωμα να με εμποδίσει να παρακολουθήσω το μαθημά μου και να εξεταστώ κατά τη διάρκεια της εξεταστικής περιόδου.
Αυτά είναι τα προβλήματα που βλέπω εγώ και ο μοναδικός που μπορεί να τα λύσει είναι η εκάστοτε κυβέρνηση. Αλλά δεν ανέχομαι άλλες απόψεις περί προβλημάτων εκ των έσω του πανεπιστημίου, περί διεφθαρμένων καθηγητών, περί γενικότερης αταξίας και ανοργανωσιάς. Προβλήματα αντιμετωπίζει το πανεπιστήμιο όπως και κάθε τι άλλο σ'αυτή τη χώρα, διεφθαρμένα άτομα υπάρχουν σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους και η ανοργανωσιά είναι φυσικό επακόλουθο της έλλειψης χρηματικών πόρων. Το πανεπιστήμιο και κυρίως οι καθηγητές, τουλάχιστον η πλειοψηφία τους, κάνουν το καλύτερο που μπορούν στα όρια του δυνατού. Είναι στο χέρι μας να τους βοηθήσουμε στο σημαντικό έργο το οποίο επιτελούν. Σταματήστε πια τη γκρίνια!!!!!!