Δεν γεννήθηκα μαχητής...

Ήταν χτες τα χαράματα όταν ξύπνησα λόγω της υπερβολικής ζέστης. Δεν ξέρω γιατί αλλά το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν η παραπάνω φράση, την οποία θεωρώ και αντιπροσωπευτική ολόκληρης της γενιάς μας. Τα αίτια αυτής της παραδοχής μου μπορεί να έχουν βαθιές κοινωνιολογικές προεκτάσεις. Βαθύτερο αίτιο νομίζω πως είναι το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό υπόβαθρο στο οποίο μεγαλώσαμε. Απόγονοι οι περισσότεροι ανθρώπων που βίωσαν τις άσχημες συνθήκες των προηγούμενων δεκαετιών μας, οι πρόγονοί μας είχαν κάθε δικαίωμα να μας κανακέψουν, να μας μορφώσουν όσο καλύτερα γίνεται, να μας διορίσουν, να διασφαλίσουν στο έπακρο οτι η ζωή μας θα περιλαμβάνει το μικρότερο δυνατό κόπο και μόχθο. Η μεγάλη τους ανασφάλεια απαιτούσε πολιτική σταθερότητα πάση θυσία, με κάθε κόστος. Ακόμη και σήμερα η λέξη αποσταθεροποίηση προκαλεί τρόμο και αποτελεί καραμέλα στο στόμα εκείνων που προπαγανδίζουν και απειλούν. Ο φόβος και η ανασφάλεια τελικά αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά του νεοέλληνα. Είναι μη λογική μια τέτοια συμπεριφορά όταν μιλάμε για ανθρώπους;... Όχι, δεν έχω πρόθεση να δικαιολογήσω καμία συμπεριφορά. Θεωρώ επίσης οτι ενστικτωδώς ο άνθρωπος είναι φύσει μαχητικός ως προς τα κεκτημένα του. Όπως όμως έχει αποδειχθεί ιστορικά ο άνθρωπος είναι και ένα όν που παρασύρεται εύκολα στη δίνη μιας προπαγάνδας. Η μελέτη και βαθιά και ακριβής γνώση της ιστορίας είναι από τα λίγα βέλη στη φαρέτρα του μέσου ανθρώπου, που μπορεί να τον βγάλει από το βαθύ πηγάδι της μαζικής παραπλάνησης. Είναι ο μέσος νεοέλληνας ένας καλός γνώστης της ιστορίας και αντικειμενικός κριτής του πολιτικού μας συστήματος; Πως περιμένουμε να παραμείνουν μέσα στα σύνορα της χώρας οι άνθρωποι που γαλουχήθηκαν για να μην είναι μαχητικοί; Πως περιμένουμε οι άνθρωποι που βρίσκονται εντός των συνόρων της χώρας μας να αντιδράσουν, όταν φροντίσαμε να τους πείσουμε με κάθε τρόπο για τις αρνητικές συνέπειες της αντίδρασης; Κάθε νόμισμα όμως έχει δύο όψεις: Τίποτα δεν αποκτήθηκε σε αυτή τη ζωή χωρίς θυσία και αυτό ο μέσος νεοέλληνας φαίνεται να το έχει ξεχάσει κι εγώ με τη σειρά μου.