Ποιός έκλεψε τα Χριστούγεννα;

Είναι η ιδέα μου; Μήπως συμβαίνει μόνο σε μένα. Μηδενικός ενθουσιασμός για τις μέρες που πλησιάζουν, μηδενικά σχέδια, μηδενική διάθεση για κλασσικές συναντήσεις με συγγενείς και χριστουγεννιάτικα εδέσματα. Παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου να χαμογελά μόνο μέχρι τη γωνία όπου πια δεν θα μπορεί να τον δεί κανείς να κατσουφιάζει. Μια Χριστουγεννοκατάθλιψη, αυτό θα μπορούσε να αποδώσει επακριβώς αυτό που νιώθω και παρατηρώ. Ίσως πια ο Άγιος Βασίλης αντί για δώρα θα έπρεπε να μεταφέρει κούτες με αντικαταθλιπτικά και τσιγάρα...πλήρης απομυθοποίηση. Που είναι τα οικογενειακά Χριστούγεννα των παιδικών μου χρόνων όπου οικογένεια. συγγενείς, φίλοι, γνωστοί ακόμη και περαστικοί γίνονταν ένα σε πολύχρωμα σπίτια με καρεδάκια στα τραπεζάκια, με πενιχρά στολίδια και με πολλές πολλές μυρωδιές απο γλυκά και φαγητά; Το μόνο που έμεινε να μας θυμίζει πραγματικά Χριστούγεννα είναι εκείνες οι παλιές και πολλές φορές φορές κοκκινοπές φωτογραφίες που βρίσκονται καταχωνιασμένες στα συρτάρια.