Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010
Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010
Special needs
Κλαίω για κάθε χαμένο έρωτα...
αλλά κυρίως κλαίω για το δικό σου,
για το δικό μου...
για εκείνα τα θολά αγγίγματα
για τα χαμμηλά βλέματα,
για τις αμήχανες σιωπές,
όταν όλα τελειώνουν.
Κλαίω για τη χαμένη αθωότητα
της πρώιμης σχέσης σου,
για τα τραγούδια που ακούσατε μαζί,
και ίσως τα τραγούδια που άκουσα κι εγώ.
Κλαίω για τα βασανιστήρια που πέρασες,
μέχρι να την ξεχάσεις.
Για τον πάτο που έφτασες,
μέχρι να ξαναγεννηθείς.
Κλαίω για την λεπτή κλωστή,
που παρέμεινε στην ψυχή σου,
που σου τη θυμίζει ακόμη...
Κλαίω γιατί νομίζω οτι σε αισθάνομαι...
Κλαίω για κάθε χαμένο έρωτα...
αλλά κυρίως για το δικό σου,
για το δικό μου.
Αναρτήθηκε από Maria στις 10:36 μ.μ. 5 σχόλια
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)