Γιατι έισαι άνθρωπος...

Πώς να απαρνηθείς την καταγωγή σου και να αναγνωρίσεις την ασημαντότητά σου;
Κουράστηκα τα άτομα...έχω ανάγκη από ανθρώπους.

Ελάχιστος φόρος τιμής, για όσους χάθηκαν από τη λύσσα της εξουσίας.

Επιβάτης στην υστερία αυτού του τόπου
που τα κόκαλα τσακίζει
και τα όνειρα του ανθρώπου.

Κώστας Τριπολίτης

Ειρωνική η ευτυχία...

Κοντά μου πάντα περπατά

ένα κοφτερό μαχαίρι

και μια αλυσίδα φονική.

Όσο και να θέλουν

οι δρόμοι να ανοίξουνε

η ανάσα δεν φτάνει.

Ευτυχία μου δαιμόνια

γέλα όσο θές ειρωνικά

τώρα που μπορείς.

Εγώ έχω δίπλα μου

μαχαίρι και αλυσίδα

να με συγκρατούν.

Viva la revolution...

Η 17 Νοέμβρη πλησιάζει, αλλά προηγείται μια Παρασκευή και δεκατρείς...
Αλλά τι σημασία έχουν πια οι μέρες; Για τους ανθρώπους γύρω μου κάθε μέρα είναι πια η ίδια.
Θλιβερή μιζέρια και φευγαλέα τι-θα-φάω-σήμερα απλώνονται στην ατμόσφαιρα και περιορίζουν το οξυγόνο...να δείτε που μπορεί να ευθύνονται και αυτά για την τρύπα τού όζοντος. Κι εκεί που έχεις συνηθίσει να ζείς τη ζωούλα σου ευβλαβικά και υπάκουα έρχεται και σε βρίσκει αυτό το μεγάλο σύννεφο μιζέριας...που όσο πάει και εξαπλώνεται. Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια...εμβόλιο δυστυχώς για αυτή τη σύγχρονη αρρώστια δεν βγάλανε. Κι εκεί που ήμουν έτοιμη να την βαρέσω την ένεση...το είδα αλλιώς. Θα κάνω επανάσταση ενάντια στην μιζέρια...ίσως θα φύγω, έστω και για λίγο... να ξεκουραστεί λιγάκι το μυαλό μου, από τα φονικά γκρινιαρόγατα...so, viva la revolution!!!!!!!

PS...Κάνε κι εσύ μια επανάσταση, μέρες που έρχονται!!!!