...Είμαι εγώ...

Είμαι εγώ

Ποιο το νόημα να γράφεις με λευκό μαρκαδόρο

σε λευκό χαρτί;

Γιατί να σε νοιάζει η δύναμη της σκιάς σου,

όταν δεν σε νοιάζει ο ίδιος σου εαυτός;

Γιατί να μπείς καν στον κόπο να διαβάσεις το ποίημα αυτό,

όταν δε με ξέρεις καθόλου.

Κι όμως υπάρχω στο μυαλό σου.

Δε μπορείς να με διώξεις.

Δε μπορείς να μη με καταλάβεις.

Εμπιστέψου το πνεύμα σου και θα καταλάβεις ότι

είμαστε οι καλύτεροι φίλοι.

Εσύ κι εγώ.

Δυο πλάσματα τοποθετημένα στις δυο άκρες του χωραφιού.

Τριάντα βήματα μας χωρίζουν.

Σου το ξαναλέω,

μπορείς να νιώσεις ότι δεν με ξέρεις,

αλλά μπορείς και να με αναγνωρίσεις.

Είμαι εγώ.