THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

Καταγγέλω την επαρχία...





Νωχελικοί ρυθμοί, αργοί περαστικοί, καταπράσινες πλατείες, χαλαρές έξοδοι, χαρούμενα πρόσωπα...καλώς ήρθατε στα Τρίκαλα!!! No more...πραγματικά...δεν αντέχεται αυτή η ηρεμία. Πόσο θα ήθελα να βγώ έξω και να φωνάξω: "ξυπνήστεεεεεεεε, δεν είναι ζωή αυτή που ζείτε" αλλα συγκρατιέμαι!!! Ψάχνω εναγωνίως το κάτι διαφορετικό...πριν πατατοποιηθεί ο εγκέφαλός μου. Τις τελευταίες μέρες μάλιστα, το παρατηρώ πάνω μου. Μου μιλούν και δεν ακούω πια...λές και είμαι χαμένη στον κόσμο μου. Ευτυχώς που υπάρχουν στέκια όπως η Κρύπτη, που μπορείς να ξεδίνεις λιγάκι, κι ευτυχώς που υπάρχουν και άνθρωποι που σε βοηθούν να ξεδώσεις...να βγείς από το καβούκι στο οποίο είχες κλειστεί. Οι άνθρωποι της επαρχίας χαμενοι κάπου ανάμεσα σε προγράμματα, δουλειά και οικογένεια, έχουν πάψει πια να αναζητούν το κάτι διαφορετικό. Είναι όλοι χαρούμενοι μέσα στην άγνοιά τους, αλλά εγώ το υπόσχομαι πως δεν θα επιτρέψω ποτέ στην συνήθεια να με αγγίξει...

2 σχόλια:

Dimos είπε...

Με τον κίνδυνο να χαρακτηριστώ nerd θα σου περιγράψω μια ανάλογη κατάσταση από το Lord of the rings. Θυμάσαι το Σάιρ; Τα φιλήσυχα Χόμπιτ, τους βουκολικούς νωχελικούς ρυθμούς, τους ευτυχισμένους μέσα στα μικροπράγματα κατοίκους που, χαμένοι μέσα στον καθημερινό κάματο, δεν κατάλαβαν γρυ από τον πανικό, τον πόλεμο και το αίμα που λάμβανε χώρα στην Μέση Γη. Ίσως έτσι είναι και τα Τρίκαλα και γενικά κάθε μικρότερη πόλη. Αποστασιοποιημένες όχι μόνο από καταστάσεις κοινωνικού "πολέμου", όπως γίνεται αυτές τις μέρες σε Αθήνα κα Θεσσαλονίκη, αλλά και γενικά από έναν εντονότερο ρυθμό ζωής. Εσένα σου φαίνεται λίγο κάψιμο αυτή η κατάσταση γιατί αφενός είσαι χαρακτήρας με περισσότερο ταπεραμέντο και αφετέρου έχεις ζήσει την νυχτερινή ζωή της Θεσσαλονίκης, που όπως όλοι ξέρουμε είναι η καλύτερη του Σύμπαντος.

Εκεί που εντοπίζω την διαφορά είναι στο ότι ενώ ο Tolkien εξιδανικεύει την στάσιμη βουκολικότητα του Σάιρ ως την πεμπτουσία της ευτυχίας, εσύ βρίσκεις όλο αυτό το σκηνικό στα Τρίκαλα ελαφρώς ισοπεδωτικό, χωρίς εξάρσεις, λιμνάζον θα έλεγα. Συμφωνώ μαζί σου. Θέλουμε δράση και την θέλουμε τώρα!

Maria είπε...

Εντάξει λιγο τραβηγμένο...:-P
Αλλά εύστοχο...θα αρχίσω να παρατηρώ τις ομοιότητες των Τρικαλινών με τα χόμπιτ...να κάτι ενδιαφέρον να κάνω!!! Χαχαχαχαχα