THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Όχι ,δεν θα πώ αντίο...


Μια εργατική πρωτομαγιά και η χθεσινή, που μόνο εργατική δεν ήταν. Το αίμα που έχει χυθεί από ιδεολόγους όλου του πλανήτη, φαντάζει ξαφνικά τόσο ανούσιο. Τι να τις κάνω τις θυσίες του παρελθόντος, όταν το παρόν φαντάζει τόσο δυσοίωνο; Που πήγαν οι ιδέες, οι αξίες, τα ιδανικά; Που πήγε και η πίστη στον ίδιο τον άνθρωπο; Άνθρωπος της εποχής μου είμαι κι εγώ και έχω περιοριστεί τόσο που το μοναδικό μου όπλο είναι αυτά εδω τα λόγια. Δεν δέχομαι ακόμη οτι χάνω έναν αγαπημένο φίλο, για μια θέση εργασίας. Έχω χάσει ήδη πολλούς. Αλλά καλώς η κακώς έτσι είναι ο κόσμος μας...οφείλω να το αποδεχτώ, τουλάχιστον έτσι μου λένε. Είναι για το καλό του. Αγαπημένοι μου φίλοι, ξέρετε εσείς ποιοί είστε, εύχομαι ότι κι αν κάνετε στη ζωή σας να είστε πάντα ευτυχισμένοι. Από μένα, θα έχετε πάντα τουλάχιστον ένα κομματάκι της καρδιάς μου, των αναμνήσεών μου και της σκέψης μου, κι ας κινδυνεύω να χαρακτηριστώ ακόμη μια φορά, ο ευαίσθητος της εποχής μου.